Ikalawang araw ni Junjun sa Grade I, wala pa siyang kaibigan kundi ang katabi nyang si Dingdong. Nagbigay si Teacher ng gawain na punuin ang kanilang papel, harap at likod ng kanilang buong pangalan. Dapat walang space ang susunod sa ilalim, dapat maayos ang pagsulat.
Nakalimutan pala ni Junjun ang kanyang pencil case na back to back with automatic magnet lock system, nandun lahat ang kanyang lapis, mga pangkulay at pambura.
Naghanap na rin sya sa kanyang bag kung may naligaw na kahit isang lapis, pero wala talaga. Paubos na ang kanyang oras, nangangalhati na ang kanyang mga kaklase sa pagsulat, maging si Dingdong ay mapupuno na rin ang harapan ng papel ng kanyang pangalan.
“Pahiram naman ako ng lapis, Dingdong…” halos magmakaawa ang batang si Junjun sa kaklase.
“Wala! ‘yung mga lapis ku nga di mo na sinasauli eh” galit na sumagot si Dingdong habang pinagpapatuloy pa rin ang pagsulat.
“sige na sosoli ko din aman!” lumiligid na ang luha ni Junjun
“ ‘Yoko nga! Basta!, bahala ka!” nakatingin na si Dingdong kay Junjun, gigil na hawak-hawak ang lapis nyang medyo pudpod na.
“WWWWaaaaaahhahhhaaahhhhhhhhhh, huhUUHUUHHHUUhhu!!!..”
Napalibutan ng iyak ang buong classroom. Naging kulay pula ang papel ni Dingdong.
Umulit Sya, gamit ang bagong lapis. Si Junjun naman ang nangangalhati na sa pagsulat.
Photo Courtesy: Dvortygirl CC License [1]
